Styl życia
Duże znaczenie dla zmian skórnych charakterystycznych dla łuszczycy, w szczególności częstości nawrotów choroby czy czasu ich trwania, mają czynniki zewnętrzne, związane ze stylem życia chorego. W literaturze medycznej wskazuje się wiele tzw. wyzwalaczy łuszczycy, czyli czynników środowiskowych, mających wpływ na wystąpienie choroby. W wielu publikacjach, w których analizuje się wpływ poszczególnych czynników, na pierwszym miejscu wymieniane są nadwaga, nadużywanie alkoholu oraz palenie tytoniu.
Długotrwały stres jest głównym inicjatorem nasilenia się objawów chorób. Czynniki psychologiczne mogą powodować zaostrzenie zmian skórnych. Z drugiej strony choroby które objawiają się widocznymi dla otoczenia zmianami mogą powodować u chorego obniżenie poczucia własnej wartości, czy też zakłócenia w obrazie własnego ciała. Choroby skórne mają wpływ na psychikę chorego i jego funkcjonowanie w środowisku, ponieważ zmieniony wygląd skóry, może stać się przyczyną stygmatyzacji. Czynniki emocjonalne, towarzyszące łuszczycy: to wstyd, zakłopotanie, skrępowanie, brak samoakceptacji, prowadzące dość często do zaburzenia obrazu własnego ciała, obniżenia nastroju i depresji. Rozwiązywanie problemów związanych z łuszczycą obejmuje postępowanie lecznicze mające na celu złagodzenie objawów fizycznych i emocjonalnych.
Chorzy na łuszczycę są bardziej wrażliwi na czynniki stresowe; zaliczają się do grupy tzw.: high stress reactors. Naukowcy alarmują, że przewlekły stres przybrał rozmiary epidemii, przyczynia się bowiem do powstawania chorób cywilizacyjnych: nadciśnienia, cukrzycy, otyłości. Należy więc próbować obniżyć poziom stresu. Najlepszym sposobem jest aktywność fizyczna, podczas której wydzielają się endorfiny – hormony szczęścia. Praktyką, która najlepiej redukuje stres jest uprawianie jogi. Gotowe zestawy ćwiczeń bez trudu można odnaleźć w internecie. Aby walczyć ze stresem warto zadbać również o regularny rytm dobowy i wypoczynek podczas snu. Pomóc w zaśnięciu może medytacja, aromaterapia czy słuchanie uspokajającej muzyki. W redukcji stresu mogą być też przydatne techniki relaksacyjne takie jak trening Jacobsona (stopniowe napinanie mięśni i ich rozluźnianie) czy trening autogenny Schultza. (wizualizacja uczucia ciężkości i ciepła) Stres może obniżać zasoby witamin z grupy B, wapnia, cynku, magnezu, żelaza i potasu, dlatego warto zadbać, by te składniki znalazły się w codziennym jadłospisie.
Dieta
Dieta w łuszczycy ma ogromne znaczenie. Liczy się to, co jemy, czyli jakość spożywanych produktów, ale także ich ilość i częstość, odpowiednie nawodnienie organizmu oraz aktywność fizyczna. Czynniki te odgrywają ważną rolę w procesach metabolicznych w organizmie, a także podczas usuwania toksyn. Podstawowym zadaniem diety w łuszczycy jest wspomaganie procesów związanych ze stanami zapalnymi. Oprzyj swoją dietę na zdrowych produktach – jedz dużo zielonych warzyw i owoców, białego mięsa oraz ryb. Bardzo ważnym aspektem diety jest unikanie produktów, które mogą wywoływać nasilenie objawów choroby. Wyeliminuj żywność przetworzoną, unikaj cukru, czerwonego mięsa i słodkich napojów. Odpowiednio zbilansowana dieta pomoże zminimalizować objawy łuszczycy. Powinna dostarczać do organizmu niezbędne składniki, które odpowiadają za prawidłowe nawilżenie skóry i poprawiają jej ogólną kondycję.
Podstawowym zadaniem diety w łuszczycy jest wspomaganie procesów związanych z metabolizmem. W tym celu angażowane są wątroba i nerki, które neutralizują toksyny i usuwają je, jelita, zapewniające regularne wydalanie toksyn oraz płuca i skóra – które poprzez aktywność fizyczną również eliminują toksyny z organizmu.
Przebyte choroby i leki
Zmiany chorobowe często występują, jako efekt przebytej choroby bakteryjnej bądź wirusowej o ostrym przebiegu. Każda choroba osłabia układ immunologiczny człowieka, przez co staje się bardziej podatny na atak innych wirusów i bakterii. W przypadku łuszczycy, osłabiony układ immunologiczny nie może prawidłowo zwalczać procesu chorobowego i choroba uaktywnia się. Największe znaczenie mają tu ostre infekcje paciorkowcowe, przewlekłe infekcje bakteryjne i grzybicze, cukrzyca typu II, a także dermatozy zapalne – półpasiec, ospa wietrzna, trądzik oraz łojotokowe zapalenie skóry. Łuszczyca może współistnieć z innymi chorobami. U osób chorych na łuszczycę można zauważyć zwiększoną częstość występowania dysfunkcji układu sercowo-naczyniowego oraz zaburzeń metabolicznych.
Duże znaczenie dla wystąpienia rzutu choroby mają niektóre leki. Największe znaczenie przypisuje się lekom z grupy β-blokerów, kortykosteroidów, soli litu, środków przeciwmalarycznych, NLPZ, interferonu. Chorzy na łuszczycę cierpiący na inne schorzenia skóry, często są zmuszeni do stosowania odpowiednich dla współistniejącego schorzenia leków, które mogą wywoływać zaostrzenia choroby. Leki te w początkowym etapie stosowania bardzo szybkim ustąpieniem objawów, jednak po ich odstawieniu obserwuje się nawrót dolegliwości. Sprawdzaj skład tkanin – unikaj wełny i moheru, które mogą podrażniać zaognioną skórę. Upewnij się, że ubrania które kupujesz są miękkie i wygodne. Unikaj konserwantów które wpływają na układ hormonalny. W przypadku produktów perfumowanych prawdopodobieństwo wystąpienia alergii skórnej jest znacznie większe. Nie kupuj dezodorantów z alkoholem, mydeł perfumowanych, a nawet niektórych płynów do prania ponieważ mogą podrażnić twoją wrażliwą skórę.
Do wystąpienia objawów choroby mogą się także przyczynić urazy mechaniczne, w tym zdrapywanie łuski łuszczycowej. Duże znaczenie mają też inne czynniki fizyczne – dermabrazja, szczepienia, oparzenia, ukłucia owadów, iniekcje, rany chirurgiczne, skaleczenia, zadrapania, tatuaż oraz promieniowanie ultrafioletowe (UV). Nawrót łuszczycy lub pogorszenie się stanu skóry może być również związane ze źle prowadzonym leczeniem. Niewłaściwa higiena i używanie nieodpowiednich kosmetyków może przyczynić się ponownego objęcia skóry procesem chorobowym.
Zaburzenia metaboliczne i hormonalne
Nie bez znaczenia pozostają również zaburzenia metaboliczne, wśród których najczęściej wskazuje się hiperlipidemię (podwyższony poziom frakcji cholesterolu i trójglicerydów we krwi), hipokalcemię (obniżony poziom wapnia we krwi), mocznicę (zaburzenie wydolności nerek) oraz nietolerancję glutenu. Łuszczyca może współistnieć z innymi chorobami: u osób chorych na łuszczycę można zauważyć zwiększoną częstość występowania dysfunkcji układu sercowo-naczyniowego oraz zaburzeń metabolicznych. W nawrotach choroby ważną rolę odgrywają czynniki hormonalne dojrzewanie, menopauza, ciąża oraz poród.