Łuszczyca to przewlekła, nieuleczalna choroba autoimmunologiczna (nie można się nią zarazić). W patogenezie tej choroby kluczową rolę odgrywają zaburzenia funkcji układu immunologicznego. Podstawowym objawem łuszczycy zwykłej są zmiany skórne w formie czerwonych wykwitów pokrytych srebrzystobiałą i nawarstwiającą się łuską. Ogniska są wywoływane przez zaburzenie procesu regeneracji naskórka. Łuszczyca to choroba:
niezakaźna,
uwarunkowana genetycznie,
autoimmunologiczna,
przewlekła,
zapalna,
nieuleczalna.
Objawy towarzyszące łuszczycy to:
zaczerwienienie,
pieczenie,
świąd,
pękanie skóry i jej krwawienie,
ból.
Wiele czynników zewnętrznych może wywołać lub zaostrzyć objawy choroby. Przebyte w przeszłości infekcje, urazy czy przewlekły stres mogą być przyczyną ujawnienia się choroby, jak również jej nawrotu. Do najpopularniejszych należą:
przewlekłe choroby i infekcje,
przyjmowanie niektórych leków,
stres,
menopauza,
uszkodzenie lub podrażnienie skóry,
niewłaściwa pielęgnacja,
zaburzenia hormonalne.
Cechy szczególne
Głównymi miejscami wykwitów na ciele są stawy: łokcie i kolana. Niestety najbardziej bolesne i nieprzyjemne miejsca pojawiania się plam to wszelkie rejony z cienką i delikatną skórą – wewnętrzne zgięcia kolan i łokci, bikini. Łuszczyca zazwyczaj obejmuje obszar wzgórka łonowego, narządy płciowe, okolicę okołoodbytniczą do szczeliny międzypośladkowej i pachwiny. Plamy łuszczycowe na twarzy pojawiają się zwykle w miejscach zagłębienia naskórka: przy nosie, powiekach, widocznych liniach mimicznych oraz uszach. Zmiany skórne mogą utrzymywać się przez całe życie lub występować okresowo.
Łuszczyca dzieci
U dzieci zmiany pojawiają się najczęściej w okolicy twarzy, a do wysiewu dochodzi zwykle na skutek czynnika prowokującego np. infekcji górnych dróg oddechowych. W przeciwieństwie do dorosłych u dzieci nie obserwuje się charakterystycznej łuski, mogą za to pojawić się plamy rumieniowo-obrzękowe. Zmiany skórne mogą mieć również formę pojedynczych, grudkowatych zmian – wówczas mowa o łuszczycy drobnogrudkowej lub kropelkowej. Jest to najczęstsza postać łuszczycy dzieci, objawiająca się zazwyczaj 2-3 tygodnie po przebyciu paciorkowcowego zakażenia gardła lub migdałków. Łuszczyca u dzieci występuje najczęściej w odmianach pieniążkowej lub plackowatej oraz kropelkowatej (drobnogrudkowej).
Erytrodermia łuszczycowa
Jest to ogólny stan zapalny skóry pojawiający się w przebiegu łuszczycy. Może obejmować aż 90% powierzchni ciała, występuje jednak dość rzadko. Przebieg erytrodermii przypomina rozległe oparzenia skóry. Prowadzi do zgrubienia powłok skórnych i może być przyczyną licznych powikłań, a nawet prowadzić do śmierci.
Objaw Auspitza
Objaw Auspitza jest typowy dla łuszczycy. Polega na pojawieniu punktowego krwawienia w wyniku uszkodzenia naczyń włosowatych po zeskrobaniu łuski.
Objaw Koebnera
Polega na pojawianiu się zmian łuszczycowych w miejscach, w których nastąpił uraz mechaniczny.
Objaw świecy stearynowej
Po odpadnięciu łuski tworzą płatki przypominające zeskrobane kawałki świecy. Skóra po zdrapaniu łuski lub grudki wygląda jakby była pokryta stearyną.
Wyprysk wyprzeniowy
Jest to wyprysk zapalny. Występuje w miejscach zwiększonego tarcia i pocenia. Pojawia się na skutek tarcia przylegających powierzchni skóry.
Wyprysk pieniążkowaty
Jest to zmiana na skórze kształtem przypominająca monetę. Ognisko jest pokryte pęcherzykami i grudkami, natomiast zmiany przewlekłe pokrywa złuszczający się naskórek.